Hey! ik ben Isabelle, werkzaam als Matching Talent bij vind!

Aan welke reis denk je nog vaak terug en waarom?

Daar hoef ik nu eens geen seconde over na te denken: de reis naar Zuid-Afrika samen met m'n ouders en m'n broer! Amai, daar heb ik mijn grenzen écht verlegd. Dat was een heel actieve vakantie. Zo heb ik onder andere een wandeling gemaakt met olifanten, heb ik me aan een bungeesprong gewaagd en heb ik de Tafelberg beklommen.

Hiken in ongerepte natuur is mijn lang leven en al zeker als je dan uiteindelijk kan eindigen met zo'n uitzicht als toen bovenaan op de Tafelberg. Dan ben je al dat afzien in broeierig hete temperaturen van meer dan 35 graden snel vergeten, geloof me. Echt een fantastische reis, zeker omdat ik allesbehalve een zittend gat heb. Zon, zee, strand, da's niets voor mij. Geef mij maar een actieve vakantie vol avontuur en adrenaline. Dan ben ik volledig in m'n element!

Een andere reis waar ik met een lach op terugblik, is die naar China. Mijn broer zat daar toen op Erasmus. Toen heb ik voor het eerst echt een cultuurshock ervaren. Vooral op het vlak van eten dan.

Het is daar dat ik voor de allereerste keer in m'n leven insecten heb gegeten. Had me dat op voorhand gezegd en ik ging je zot verklaard hebben! (lacht) Ik heb toen gekozen voor een schoteltje 'mix'. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds geen idee welke insecten ik allemaal naar binnen heb gespeeld. Of het voor herhaling vatbaar is? Nee, niet direct. Heel veel smaak zit er op zich niet in. Het is vooral heel krokant. Je kon er ook levende insecten eten, maar daar heb ik toch vriendelijk voor bedankt. Ik vond de gefrituurde versies al next level genoeg! (lacht)

Cadeaus geven of krijgen? En wat is het leukste cadeau dat je ooit van iemand hebt gekregen?

Ik ben een regelrechte ramp als het aankomt op cadeaus kopen. Maar echt for real! Ik weet nooit wat ik moet geven. Keuzestress, aaaargh! Maar blijkbaar ben ik ook geen gemakkelijke om cadeaus aan te geven. Mijn partner Emiel weet het op den duur ook niet meer.

We zijn zelfs op het punt gekomen dat we beslist hebben om geen cadeaus meer aan elkaar te geven. En maar goed ook, want je wil niet weten hoeveel Bongo-bonnen ik in m'n leven gekregen heb die ik heb laten vervallen. Zonde toch? Nu geven we enkel nog cadeaus aan elkaar op Moeder- en Vaderdag. En op onze verjaardagen gaan we dan met z'n tweetjes eens uitgebreid en fancy op restaurant. Meer moet dat niet zijn! 

Maar het allerleukste cadeau dat ik ooit heb gekregen? Helemaal in het begin van m'n relatie met Emiel woonde ik nog thuis en hij wou me verrassen. Hij had het toen met m'n ouders geregeld dat hij in m'n kamer wat dingen kon klaarleggen als verrassing. We waren kort ervoor op reis geweest en hij had een vakantiefoto laten uitvergroten en op m'n bed gelegd. Hij had ook truffels met chocolade voorzien - love it! - en een ontbijtbon van Kaffee Renée in Kortrijk. En nee, die bon heb ik niét laten vervallen! (lacht). Dat vond ik heel tof. Heel attent. Het toonde aan dat hij me toen al door en door kende. Daar heeft hij toen wel écht punten gescoord.

Als je voor één dag het leven van iemand anders zou mogen leiden, wie zou je dan willen zijn?

Dan wil ik wel eens een dagje Nina Dobrev zijn. Ze is als actrice vooral bekend geworden door haar rol in de serie 'Vampire Diaries'. Ik volg haar op Instagram en ik zit geregeld met open mond te kijken naar haar picture perfect leventje. Samen met haar partner Shaun White, een bekende skateboarder en snowboarder, gaat ze op stap met de bekendste celebrities. Dan doen ze samen de zotste dingen.

Als ik de verhalen op haar socials mag geloven, heeft ze al de hele wereld gezien. Ze is heel avontuurlijk. Dat in combinatie met het leven op een filmset lijkt me gewoon heel erg boeiend. Ze lijkt de perfecte balans gevonden te hebben tussen avontuur, carrière en familie. Dat vind ik heel inspirerend, want dat is minder evident dan het lijkt. 

Wat is het gekste dat je ooit hebt gedaan?

Toch wel die bungeesprong in Zuid-Afrika en die loodzware hike naar de top van de Tafelberg waar ik het eerder al over had. Toen was ik nog geen mama en schuwde ik de risico's niet. Nu ik zelf 2 kindjes heb, ben ik me wel meer bewust van m'n verantwoordelijkheden.

Maar toch is er een stemmetje in m'n hoofd dat het avontuur wil blijven opzoeken. Meer dan ooit eigenlijk. Versta me niet verkeerd: ik ben ontzettend gelukkig met mijn prachtige gezin en dat is op zich misschien wel het zotste avontuur van allemaal, maar het is nu allemaal wat meer gepland. De spontane, zotte avonturen blijven nu wat meer uit, maar de liefde van en voor m'n gezin compenseert dat uiteraard ruimschoots.

Met welke beroemdheid, dood of levend, zou je graag eens een uurtje vastzitten in de lift?

Hmm, dan denk ik dat ik voor Alex Russell zou gaan. Echt een steengoede acteur en regisseur. Ook qua looks mag hij er zeker zijn! (lacht) Maar hij lijkt me vooral heel erg down to earth. Niet zo iemand met kapsones die erop kickt om in de spotlight te staan. Dat apprecieer ik wel aan hem.

Waar ik het graag met hem over zou willen hebben? Niet per se over hoe het er op een filmset allemaal aan toegaat. Ik zou eigenlijk vooral willen weten wat hij in z'n dagelijkse leven doet. De gewone dingen in feite. Wat doet een bekendheid van zijn kaliber zoal in z'n vrije tijd? Is dat vergelijkbaar met wat wij doen? Zijn er nog dingen die voor hem speciaal zijn of heeft hij het al allemaal gezien? Dat zou ik allemaal oprecht te weten willen komen.

Wat staat er nog bovenaan je bucket list?

Ik heb mezelf voorgenomen om ooit eens uit een vliegtuig te springen. Dus vroeg of laat moet dat er toch echt eens van komen. Ook een roadtrip naar de USA zie ik wel zitten. Dat zou ik het liefst van al met de kinderen samen kunnen doen. Nu zijn ze nog wat te jong om ten volle te beseffen wat voor een zotte reis dat is. Gaan hiken in de Grand Canyon, rondlopen op de Hollywood Boulevard en naar de casino's gaan in Las Vegas. Klinkt zalig toch? 

En een marathon lopen, hé. Dat staat al even op de planning. Samen met Emiel had ik een loopschema opgesteld om naar dat grote doel toe te werken. We waren goed bezig tot Emiel plots uitviel met een blessure. En om dan op eigen houtje te blijven lopen, nee, daar heb ik dan weer nét niet genoeg karakter voor. Het is ook dan dat de kindjes gekomen zijn en zo is dat idee geleidelijk aan wat op het achterplan geraakt. Maar ooit wil ik hier wel weer een doel van maken. Ik plak er bewust geen termijn op, al zou ik dat misschien beter wel doen. Want als ik 70 ben, moet ik ook geen marathons meer beginnen te lopen, hé! (lacht)